De aanleg van de Grachtengordel begon in de vroege 17e eeuw, tijdens de Gouden Eeuw. De groeiende stad Amsterdam had behoefte aan meer ruimte voor handel, bewoning en watermanagement. In een ambitieus stadsuitbreidingsproject werden de hoofdgrachten gegraven en ontstond een planmatig aangelegd stadsdeel, waarin water en infrastructuur hand in hand gingen. De grachten dienden niet alleen als transportwegen en waterafvoer, maar ook als statussymbool. Langs de Herengracht en Keizersgracht verrezen indrukwekkende herenhuizen van rijke kooplieden en stadsbestuurders. De Prinsengracht had een iets toegankelijker karakter, waar ambachtslieden en kunstenaars zich vestigden. Tijdens de 19e en 20e eeuw veranderde de functie van de Grachtengordel. Veel grote grachtenpanden werden opgedeeld in appartementen of kantoren, terwijl sommige grachten zelfs werden gedempt. In de tweede helft van de 20e eeuw kwam er een herwaardering voor het historische karakter van het gebied, wat resulteerde in grootschalige restauraties en bescherming van de monumentale panden. Tegenwoordig is de Grachtengordel een van de meest gewilde woonlocaties in Amsterdam en een trekpleister voor bezoekers. De combinatie van historische architectuur, musea, winkelstraten en restaurants maakt het een levendig en geliefd stadsdeel.